کاشت بذر عشق و انفاق
بدست Nader • 30 دسامبر 2020 • دسته: نوشتارسلام و درود تحیت به هستی و به انسان .
پائیز برگ ریزان سر بر بالش برف زمستان گذاشت و
پاهای زرد خود را به زیر کرسی انتظار بهار پنهان کرد ،
همه موجودات زمینی پیشاپیش فرا رسیدن زمستان ، اندوخته ای به لانه و آشیانه خود میبرند تا
در زمستان از آن ارتزاق کنند .
انسانهائی پایان خزان و آغاز بارش برف را به عنوان تجدید سال در این روزها جشن میگیرند ، مبارکشان باد .
نام این رفت و آمدها را تحویل سالشان گذاشتند که، سال نو شان نیز مبارک باد .
وه که ، چه سرشار از همه زیبائی ها ، توئی که پشت به خزان و سر بر آوردن از کرسی را در آغاز بهارت جشن میگیری و نامش را گذاشتی عید نوروز ، تجدید حیات بر زمین .
حتما که هر چهار فصل تو پر معنا و زیباست .
هم زبان ، همنوع عزیز من ، همراهانی که در یک سال گذشته دست نوازشتان را بر دل نوشته هایم بر کشیدید ، درود تان باد .
همه این رفت و آمد ها به زیر سقف یک آسمان تغیر می پذیرد، اسمانی که در سال گذشته برای بسیاری هم روزش تاریک و هم شب غم بارید .
سالی که ، بسیاری آمدند اما ، در خانه غم و تنهائی و بدون هلهله و شادی ، بیشماری رفتند بدون بدرقه و زاری .
سالی که ، برای بسیاری آخرین نفس های خود را تازه میکند یکی از سخترین سالهای عمر ما بود ، بی هلهله و شادی ، چون ما نیز انسانیم
این چه درسیست که تو به ما می آموزی ؟
بکاریم ، بذر عشق و دوست داشتن و همیاری و محبت و انفاق را بکاریم در کاشانه ای که اکنون در اختیار ماست ،
دیروز گذشت و ما ماندیم ، و بایدمان به شکرانه این ماندن و زیست در آغوش سلامتی دستی بگیرم و ما هم همانند دیگر موجودات برای بهاری که در پیش هست انداوخته ای را در کنج سینه یک انسان کم داری به امانت برای بقا و شکرانه آنچه که داریم بگذاریم .
به هر آنچه که باور داری قسم که دوستت دارم ، برای آنا ن که رفتند سر در گریبان رحمت فرو می برم ، برای تو که ماندی بهترین آرزوها را دارم ،
می دانی آرزویم چیست ؟ سلامتی و امنیت .
۳۰ دسامبر ۲۰۲۰ ، هنوز هم در غربت و به انتظار دیدار تو ، نادر انتظام .