فقط در میکده میتوان توبه کرد

بدست • 26 نوامبر 2020 • دسته: نوشتار
سحر گاهی ، عبا بر سر کشیدم و راهی مسجد شدم
در راه دیدم در میکده نیمه باز است، از لای در دزدانه نیم نگاهی به درون فکندم
مستی را بر زمین فتاده دیدم ، و دگر مستان به همت مردانگی او را نوازش میکردند
یاد حادثه دیروز بر درونم طوفانی به پا کرد ، معلولی به خدا خانه مسسجد نزول کرد
خواست تا به صف بایستد که ، بر زمین نقش بست و من
به نمازگزاران نهیب کردم که یاریش دهید  ، یکی پوز خندان گفت کار هر روزش هست و
دیگری دل شادان ، گفت شاید آخرین نیم نمازش باشد، و همگان راهی خانه شدیم
و ، فردا بر او نماز گزاشتیم .
به میخانه در شدم ، مستی گفت ، دستار زسر ، عبا ز دوش بدر کن که ،
حافظ را دیدم  زیر لب چنین زمزمه میکرد :
صلاح از ما چه می جوئی که مستان را صلا گفتیم
                                                            به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم
در میخانه ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود
                                                 گرت باور بود، ورنه این بود و ما گفتیم
اگر بر من نبخشائی پشیمانی خوری آخر
                                               به خاطر دار این معنی که  در خدمت کجا گفتیم
      ۱۸ نوامبر ۲۰۲۰  نادر انتظام .

دیدگاه‌ها بسته شده‌اند.